Το έργο τέχνης του παρεκκλησιού του Αγίου Σπυρίδωνα περιλαμβάνεται στις πράξεις του Αρχείου 0.1., της Αρχειοθήκης Καρούσου, που αποτελείται από δύο φάσεις:

- την αποκατάσταση του μνημείου &

- την επανένταξή του στη σύγχρονη κοινωνία.

 

Το έργο του παρεκκλησιού του Αγίου Σπυρίδωνα αποκαλύπτει την εικόνα μιας περιόδου από την κοινωνική ζωή του τόπου, όταν η τέχνη συνέβαλε έντονα στο σχηματισμό ενός μοντέλου ζωής όπου αλλεπάλληλα επίπεδα, γεωργικά, τελετουργικά, οικονομικά, καλλιτεχνικά και οικιακά, δημιουργούσαν ένα ενιαίο πλαίσιο.

Στην προσπάθεια ανασυγκρότησης αυτού του ολοκληρωμένου περιβάλλοντος, στη σημερινή εποχή, το παλαιό πρέπει να συγχωνευτεί με το νέο. Το νεότερο θα πρέπει να δομηθεί με τα υλικά του παλαιού, με υβριδικό τρόπο, έτσι ώστε να είναι αδύνατη οποιαδήποτε προσπάθεια διαχωρισμού τους. Αυτός ο δεσμός θεωρείται το επιτυχημένο αποτέλεσμα του έργου, καθώς, σε κάθε άλλη περίπτωση, ο διαχωρισμός του παλαιού με το νέο, θα οδηγήσει στην καταστροφή της γέφυρας που διατηρεί τα θεμέλια του πολιτισμού.

Η αποκατάσταση δεν σκοπεύει να διατηρήσει την πολιτιστική κληρονομιά, ως τρόπο συντήρησης ενός παλιού αποθέματος, αλλά ως πράξη ικανή να ενσωματώσει το μνημείο σε μια φυσική πορεία αλλαγής, δηλαδή στην σμίλευσή του με τη σύγχρονη κοινωνία.

Για το σκοπό αυτό, η Αρχειοθήκη Καρούσου, αξιολογεί διάφορες προτάσεις προκειμένου να οικοδομήσει μία ισχυρή δομή, γύρω από το ολοκληρωμένο περιβάλλον του παρεκκλησίου.

Υπάρχει επίσης μια ανοιχτή έκκληση οικονομικής υποστήριξης για την επανένταξη του παρεκκλησίου στο σύγχρονο κοινωνικό πλαίσιο.

Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι αυτή η βοήθεια έχει διακονικό χαρακτήρα. Η διακονία ασκείται σε δύο επίπεδα: το υλικό και το πνευματικό. Όμως, ούτε από το υλικό επίπεδο δεν εκλείπει το πνευματικό στοιχείο, ούτε από το πνευματικό επίπεδο, το υλικό στοιχείο. Σύμφωνα με τις υπάρχουσες ανάγκες και τις δυνατότητες που προσφέρονται, αυτά τα επίπεδα συνυπάρχουν.

​